همیشه بر این عقیده راسخ خواهم ماند که

این عشق است که زندگی را شور ونشاط می بخشد.اینکه بدانی کسی دوستت دارد تا مرز جنون

و تو بدانی که برایش مهمی.این دومی مهمتره.

 چون خیلی از عشقها در مرحله ی اثبات به معشوق

متوقف می شه و بهش گفته می شه عسق یک طرفه.

عشق یک طرفه مثل یک پرونده ی متروکه و ناکام در بایگانی عنکبوت بسته ی ذهنت خاک می خوره و آرام آرام می پوسه.

باید به معشوق اثبات کرد که عشق چقدر برات مهمه و حاضری براش سالهای سال وقت و عمر صرف کنی.

ما انسانها نمی دانیم که تحمل این زندگی در دوری از معشوق فقط با آب دادن به گل عشق هست که امکان پذیره. باید به این گلدان آب داد و رسید تا ریشه بزند و در تاروپودت ریشه بدواند تا معشوق شکوفه زدن این عشق را در وجودت به تماشا بنشیند

گاهی هم هست که بعضی هنوز در کاشتن این دانه در گلدان متوقف شده اند.

نه گیاهی جوانه زده و نه ریشه ای شکل گرفته

چطور می توان تا شکوفاشدن گل عشق صبر کرد و صبر کرد؟

چهارشنبه هم رسید